Πρόσφατα έφυγε από κοντά μας, αναπάντεχα, κι ένας ψηλός, ο ψηλός της Κατερίνης, ο Τάκης Σφήκας. Το 1988 είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά όταν συνόδευε τον γαμπρό μου, τον πρώτο του ξάδερφο, στο πατρικό μου για τον αρραβώνα της αδελφής μου.
Διαπίστωσα σύντομα πόσο ταυτόσημα μεγέθη ήταν το μπόι του με την καρδιά του. Όσο επιβλητική ήταν η εξωτερική του παράσταση, άλλο τόσο αξιοπρόσεκτη ήταν και η εσωτερική. Ένας άνθρωπος ήρεμος, πράος, με ένα χαμόγελο ουσίας, χωρίς υποκρισία και φλύαρα καμώματα.
- Τι σπουδάζεις; Με ρωτά με ενδιαφέρον.
- Θεολογία, του απαντώ.
- Θεολόγος καθηγήτρια είναι και η αδελφή μου, η Νίνα.
- Και ο Τάκης ο Κυριακού, ο ξάδερφος μας και ο γαμπρός του ο Χάρης. Όλοι Θεολόγοι, συμπλήρωσε ο γαμπρός μου, o Νίκος. Αισθάνθηκα κι εγώ, πρόσκαιρα, σημαντικός.
Βρήκαμε σύντομα κοινά ενδιαφέροντα. Η συγχωρεμένη Μάνα μου, για χρόνια μνημόνευε την πράξη του, να συνοδεύει τον ορφανό από πατέρα ξάδερφο του στο σπίτι μας. Τον είχε βάλει στην καρδιά της.
«Ο Τάκης ο Ψηλός», ήταν το σημείο αναφοράς όταν γινόταν λόγος για αυτόν στις συζητήσεις μας.
Αυτός στάθηκε η αφορμή να ανοίξω τον πρώτο τραπεζικό μου λογαριασμό στην Τράπεζα Πίστεως, όπου εργαζόταν για χρόνια. Δεν τον άλλαξα Ψηλέ, με αυτόν κινούμαι ακόμα στις συναλλαγές μου.
Μα να ήμουν μόνο εγώ ο πρώτος που έγινα πελάτης της λόγω του Ψηλού; Πλήθος κόσμου τράβηξε η παρουσία του στο συγκεκριμένο κατάστημα. Απλός, λιτός, εξυπηρετικός, με υπομονή και αισιοδοξία έδινε λύση στον καθένα. Δεν ήταν ο Κύριος Σφήκας, ούτε ο Κύριος διευθυντής, ούτε ο Κύριος Δημήτρης. Ήταν ο Τάκης, ο άνθρωπος όλων.
«Τι βουβαμάρα είναι αυτή βρε Γιάννη;». Μου ψυθιρίζει ο φίλος Γιώργος Λάλας, για τον σεβασμό με τον οποίο αποχαιρετούσαν τον Ψηλό, συγγενείς και φίλοι, την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας.
Σκαλίζοντας την ιστορία του Πιερικού μέσα από τον Σύλλογο Φίλων Ιστορίας Πιερικού ανακάλυψα, από το αρχείο των αδελφών Ξενίδη, την σπουδαία δημοσιογραφική του δραστηριότητα. Μαζί με τους φίλους του, τον Περικλή Χατζηγιάννη και τον Χρήστο Παπακωνσταντίνου είχαν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή παρουσία στο αθλητικό ρεπορτάζ, γράφοντας τα γεγονότα για τον Πιερικό και όχι μόνο, όπως τα έβλεπαν οι ίδιοι, και όχι όπως ήθελαν να φαίνονται κάποιοι άλλοι.
Γράφει χαρακτηριστικά την 8η Γενάρη του 1984, στο Ολύμπιο Βήμα, την περίοδο που ο Πιερικός πετύχαινε την άνοδο στην Ά Εθνική, με το άρθρο του «Μυρίζει Α΄ Εθνική»: - Με την κατάκτηση της πρώτης ή της δεύτερης θέσης δεν σημαίνει μόνο άνοδος στην Ά Εθνική. Σημαίνει και την οικονομική ανάπτυξη όχι μόνο του συλλόγου αλλά και της πόλης μας γενικά. Και σε αυτό πρώτοι και τελευταίοι που έχουν το λόγο είναι οι ποδοσφαιριστές. Το είπαμε και θα το ξαναπούμε. Ίσες οι απαιτήσεις στις απολαβές, αλλά ίση και η προσφορά με αυτές. Τώρα μου μυρίζει Α΄ Εθνική.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πρόσφατα, τον Ιούνιο του 2014, βραβεύτηκε από την Ένωση Συντακτών Επαρχιακού Τύπου, στο 50ο Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο, για την προσφορά του στην ελληνική δημοσιογραφία.
Η παρουσία του στον τομέα οργάνωσης και επικοινωνίας στο μπάσκετ του Πιερικού Αρχελάου έδεσε απόλυτα με την ποιότητα των ανθρώπων που διοικούν το σύλλογο. Η άμεση και πληρέστερη ενημέρωση μας για τα πεπραγμένα της ομάδας, όπως και άλλους συλλόγους, αποτελεί παράδειγμα, κληρονομιά και παρακαταθήκη για τους νεότερους στο χώρο.
«Πω πω μπαμπά… Έφυγε αυτός ο καλός ο άνθρωπος που μας υποδέχονταν στην είσοδο όταν πηγαίναμε στους αγώνες του μπάσκετ;». Με παράπονο εξέφρασε τα συναισθήματα της η κόρη μου, μόλις πληροφορήθηκε τα νέα.
Και ποιος δεν στενοχωρήθηκε στην Πιερία και όχι μόνο. Και ποιος δεν έχει να πει ένα καλό λόγο.
Εγώ είμαι πολύ μικρός και όχι ίσως ο κατάλληλος για να πω και να γράψω περισσότερα. Δεν περιγράφεται εύκολα μια τέτοια προσωπικότητα. Ήθελα να τον ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια προς το πρόσωπο μου, για την ενθάρρυνση και την παρότρυνση του να συνεχίζω να αρθρογραφώ.
Η πόλη κόντυνε. Αυτό είναι βέβαιο. Ας παραδειγματιστεί όμως από το ήθος και το ύφος του Ψηλού για να ανυψώσει το χαμηλό της μέγεθος.
Καλή δύναμη στη σύζυγο του την Στέλλα, στα εκλεκτά τέκνα του. Θα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι για τον αξιοπρεπή Άνθρωπο, τον σπουδαίο Σύζυγο, τον καλό Πατέρα.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου